15 χρόνια "Επίλογος" είναι πολλά.
Για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος αρκεί να γνωρίζουμε πως καμιά ετήσια έκδοση δεν άντεξε τόσο.
Πολυπρόσωπη δουλειά που γίνεται σιωπηρά όλο τον χρόνο. Μια εκδοτική πορεία που προσπαθεί να κρατήσει επιλεκτικά ζωντανή τη μνήμη του πολιτιστικού γεγονότος.
Με συνεργάτες που τολμούν να προτείνουν και να απορρίπτουν, να επιλέγουν και να μάχονται για το καινούργιο, αξιολογώντας το σήμερα και το χθες.
Σε μια πραγματικότητα που τα πολιτιστικά γεγονότα υπάρχουν χωρίς συνέχεια, οι δραστηριότητες είναι περιστασιακές και μεμονωμένες. Έτσι η χαρτογράφηση τους γίνεται τόσο δύσκολη, ώστε να μην μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο. Συνήθως ο πολιτιστικός χάρτης διαμορφώνεται από αυτούς που αποφασίζουν, σχεδιάζουν και στηρίζουν το πολιτιστικό προϊόν. Στη χώρα μας τον ρόλο αυτόν τον κατέχει το δημόσιο στις διάφορες μορφές του. Ολόκληρη η πολιτιστική παραγωγή επηρεάζεται, άμεσα ή έμμεσα, από την πολιτική και τους πολιτικούς, η δύναμη των οποίων ενισχύεται όσο οι λόγιοι, καλλιτέχνες και διανοούμενοι κάνουν ουρά για μια θέση λέκτορα, ή μέλους σε κάποια επιτροπή του δημοσίου. Οι υπόλοιποι... δίνουν απεγνωσμένο αγώνα επιβίωσης. Οι εικαστικοί στενάζουν για να συνεννοηθούν με μία γκαλερί. Οι συγγραφείς, στην πλειοψηφία τους, μοιράζονται την τύχη των ποιητών που βλέπουν χλεύη στα πρόσωπα γύρω τους και εκτονώνονται στη δημοσιογραφία, ενώ οι υπόλοιποι αγωνιούν στο κυνήγι του μπεστ σέλερ. Οι κινηματογραφικοί και μουσικοί καλλιτέχνες αγωνίζονται να υπερπηδήσουν τα κενά και τις δυσλειτουργίες μιας αγοράς κατ\' ευφημισμόν βιομηχανικής, όπου το προϊόν ισορροπεί ανάμεσα στην καλλιτεχνική και βιομηχανική του φυσιογνωμία. [...] Σε αυτό το περιβάλλον οι συνεργάτες του "Επίλογου" αναζητούν και αναδεικνύουν την άλλη πλευρά - τη σημαντική, για τον μελετητή του μέλλοντος και τον αιρετικό του σήμερα. Η προσπάθεια θα ήταν μάταιη αν δεν είχαμε αρωγούς ευαίσθητους ανθρώπους της αγοράς, που γνωρίζουν πως πρέπει να επιστρέφουν στην κοινωνία και τον πολιτισμό μέρος των αγαθών που απολαμβάνουν. (από το σημείωμα του εκδότη)